Ãëàâà
îäèííàäöàòàÿ Íàøè ãåðîè íå òîðîïÿñü øëè ïî óëèöå. Èì áûëî î÷åíü ïðèÿòíî èäòè è ðàçãîâàðèâàòü. Íî âäðóã ðàçäàëîñü: á-á-áóì! - è ÷òî-òî ïðåáîëüíî ñòóêíóëî êðîêîäèëà ïî ãîëîâå. - Ýòî íå òû? - ñïðîñèë Ãåíà ó ×åáóðàøêè. - ×òî - íå òû? - Ýòî íå òû ìåíÿ óäàðèë? - Íåò, - îòâåòèë ×åáóðàøêà. - ß íèêîãî íå óäàðÿë.  ýòî âðåìÿ ñíîâà ïîñëûøàëîñü: á-á-áóì! - è ÷òî-òî ïðåáîëüíî ñòóêíóëî ñàìîãî ×åáóðàøêó. - Âîò âèäèøü, - ñêàçàë îí. - È ìåíÿ ñòóêíóëè! ×òî áû ýòî ìîãëî áûòü? ×åáóðàøêà ñòàë îãëÿäûâàòüñÿ. È âäðóã íà ñòîëáèêå ó çàáîðà îí çàìåòèë î÷åíü çíàêîìóþ ñåðóþ êðûñó. - Ñìîòðè-êà, - ñêàçàë îí êðîêîäèëó, - ýòî êðûñà ñòàðóõè Øàïîêëÿê. Òåïåðü ÿ çíàþ, êòî â íàñ êèäàåòñÿ! ×åáóðàøêà îêàçàëñÿ ïðàâ. Ýòî áûëà äåéñòâèòåëüíî ñòàðóõà Øàïîêëÿê. Îíà ãóëÿëà ïî óëèöå âìåñòå ñî ñâîåé ðó÷íîé Ëàðèñêîé è ñîâåðøåííî ñëó÷àéíî âñòðåòèëàñü ñ Ãåíîé è ×åáóðàøêîé. Ó äðóçåé áûë òàêîé äîâîëüíûé âèä, ÷òî åé ñðàçó æå çàõîòåëîñü èì ÷åì- íèáóäü íàñîëèòü. Ïîýòîìó, ïîäõâàòèâ ñâîþ êðûñó ïîä ìûøêó, ñòàðóõà îáîãíàëà èõ è óñòðîèëàñü â çàñàäå ó çàáîðà. Êîãäà ïðèÿòåëè ïîäîøëè, îíà âûòàùèëà èç êàðìàíà áóìàæíûé ìÿ÷èê íà ðåçèíî÷êå è ñòàëà ñòóêàòü èì äðóçåé ïî ãîëîâå. Ìÿ÷èê âûëåòàë èç-çà çàáîðà, ïîïàäàë â Ãåíó èëè ×åáóðàøêó è óëåòàë îáðàòíî. À êðûñà Ëàðèñêà ñèäåëà â ýòî âðåìÿ íàâåðõó è íàïðàâëÿëà îãîíü. Íî êàê òîëüêî ìÿ÷èê âûëåòåë ñíîâà, Ãåíà áûñòðî ïîâåðíóëñÿ è ñõâàòèë åãî çóáàìè. Çàòåì îíè âìåñòå ñ ×åáóðàøêîé ìåäëåííî ñòàëè ïåðåõîäèòü íà äðóãóþ ñòîðîíó óëèöû. Ðåçèíêà íàòÿãèâàëàñü âñ¸ ñèëüíåå è ñèëüíåå. È êîãäà Øàïîêëÿê âûñóíóëàñü èç ñâîåãî óêðûòèÿ ïîñìîòðåòü, êóäà äåâàëñÿ å¸ ìÿ÷èê, ×åáóðàøêà ñêîìàíäîâàë: "Îãîíü!" - à Ãåíà ðàçæàë çóáû. Ìÿ÷èê ñî ñâèñòîì ïåðåëåòåë óëèöó è óãîäèë òî÷íî â ñâîþ õîçÿéêó. Ñòàðóõó ñ çàáîðà êàê âåòðîì ñäóëî. Íàêîíåö îíà âûñóíóëàñü ñíîâà, íàñòðîåííàÿ â äåñÿòü ðàç áîëåå âîèíñòâåííî, ÷åì ðàíüøå. "Áåçîáðàçíèêè! Áàíäèòû! Ãîëîâîòÿïû íåñ÷àñòíûå!" - âîò ÷òî õîòåëà ñêàçàòü îíà îò âñåãî ñåðäöà. Íî íå ñìîãëà, ïîòîìó ÷òî ðîò ó íå¸ áûë çàáèò áóìàæíûì ìÿ÷èêîì. Ðàçãíåâàííàÿ Øàïîêëÿê ïîïûòàëàñü âûïëþíóòü ìÿ÷èê, íî îí ïî÷åìó-òî íå âûïë¸âûâàëñÿ. ×òî æå åé îñòàâàëîñü äåëàòü? Ïðèøëîñü áåæàòü â ïîëèêëèíèêó ê èçâåñòíîìó äîêòîðó Èâàíîâó. - Øóáó, øóáó øó, - ñêàçàëà îíà åìó. - Øóáó, øóáó ÷òî? - ïåðåñïðîñèë äîêòîð. - Øóáó, øóáó øó! - Íåò, - ñêàçàë îí. - Øóá ÿ íå øüþ. - Äà íå øóáó, øóáó øó, - ñíîâà çàøàìêàëà ñòàðóõà, - à ìÿñèê! - Âû, íàâåðíîå, èíîñòðàíêà! - äîãàäàëñÿ äîêòîð. - Äà! Äà! - ðàäîñòíî çàêèâàëà ãîëîâîé Øàïîêëÿê. Åé áûëî î÷åíü ïðèÿòíî, ÷òî å¸ ïðèíÿëè çà èíîñòðàíêó. - À ÿ èíîñòðàíöåâ íå îáñëóæèâàþ, - çàÿâèë Èâàíîâ è âûñòàâèë Øàïîêëÿê çà äâåðü. Òàê äî ñàìîãî âå÷åðà îíà òîëüêî ìû÷àëà è íå ãîâîðèëà íè ñëîâà. Çà ýòî âðåìÿ ó íå¸ âî ðòó íàêîïèëîñü ñòîëüêî ðóãàòåëüíûõ ñëîâ, ÷òî, êîãäà ìÿ÷èê íàêîíåö ðàçìîê è îíà âûïëþíóëà ïîñëåäíèå îïèëêè, ó íå¸ èçî ðòà âûñûïàëîñü âîò ÷òî: Áåçîáðàçíèêèõóëèãàíûÿâàìïîêàæóãäåðàêèçèìóþòêðîêîäèëûíåñ÷àñòíûåçåë¸í ûå÷òîáâàìïóñòî-áûëî!! È ýòî áûëî åù¸ íå âñ¸, òàê êàê ÷àñòü ðóãàòåëüíûõ ñëîâ îíà ïðîãëîòèëà âìåñòå ñ ðåçèíêîé. |
Chapitro
dekunua Niaj herooj nehaste iris lau strato. Al ili estis tre agrable iri kaj interparoli. Sed subite audighis: b-b-bum! - kaj io dolorege batis krokodilon sur kapon. - Chu tio ne vi? - demandis Geno al Cheburashko. - Kio - ne vi? - Chu ne vi min batis? - Ne, - respondis Cheburashko. - Mi neniun batis. Tiumomente ree audighis: b-b-bum! - kaj io dolorege batis Cheburashkon mem. - Vi vidas, - diris ghi. - Ankau min oni batis! Kio ghi povus esti? Cheburashko komencis rigardadi chirkauen. Kaj subite sur fosteto apud barilo ghi rimarkis tre konatan grizan raton. - Rigardu, - diris ghi al krokodilo, - jen rato de maljunulino Shapokljak. Nun mi scias, kiu jhetas kontrau nin! Cheburashko montrighis prava. Tio efektive estis maljunulino Shapokljak. Shi promenis lau strato kune kun sia malsovagha Lariska kaj tute neatendite renkontighis kun Geno kaj Cheburashko. La amikoj havis tian kontentan aspekton, ke shi tuj ekvolis fari al ili ian malbonajhon. Tial, kaptinte sian raton sub akselon, maljunulino kuris antau ilin kaj aranghis insidon che barilo. Kiam la amikoj alvenis, shi prenis el posho paperan pilketon sur guma shnureto kaj komencis batadi per ghi kapojn de la amikoj. Pilketo flugis el malantau barilo, trafis Genon au Cheburashkon kaj flugis reen. Kaj rato Lariska tiutempe sidis supre kaj koordinis pafadon. Sed tuj kiam pilketo ree elflugis, Geno rapide turnis sin kaj kaptis ghin per dentoj. Poste li kaj Cheburashko komencis malrapide iri al alia flanko de strato. Guma shnureto strechighis pli kaj pli forte. Kaj kiam Shapokljak elshovighis el sia kashejo por rigardi, kie perdighis shia pilketo, Cheburashko komandis: "Fajron!" - kaj Geno dispremis dentojn. Pilketo kun fajfo traflugis straton kaj trafis precize sian mastrinon. Maljunulino malaperis de sur barilo kvazau forblovita de vento. Fine shi elshovighis ree, kun humoro dekoble pli militema ol antaue. "Huliganoj! Banditoj! Kretenoj mizeraj!" - jen kion shi volis elkore diri. Sed shi ne povis, char papera pilketo shtopis shian bushon. Furioza Shapokljak provis elkrachi pilketon, sed ial ghi ne elkrachighis. Kio al shi restis fari? Shi estis devigita kiri en kuracejon al fama doktoro Ivanov. - Bufo, bufo, bufo, - diris shi al li. (Shi volis diri "busho".) - Ne, diris doktoro. - Pri bufoj mi ne okupighas. - Ne bufo, sed pifko, - ree balbutis maljunulino, - pifko! (Shi volis diri - "pilko!") - Vershajne, vi estas eksterlandanino! - divenis doktoro. - Jef! Jef! - ghoje kapjesis Shapokljak. Al shi estis tre agrable, ke oni supozis shin esti eksterlandanino. - Sed mi ne priservas eksterlandanojn, - deklaris Ivanov kaj forpushis Shapokljakon malantau la pordon. Do ghis vespero mem shi nur mughis kaj ne povis diri ech unu vorton. Dum tiu tempo en shia busho akumulighis tiom da insultaj vortoj, ke, kiam pilko fine malsekighis kaj shi elkrachis lastajn papererojn, el shia busho ekshutighis jen kio: Banditoj-huliganoj-mi-montros-al-vi-kie-kankroj-pasigas-vintron, krokodiloj-mizeraj-verdaj-ke-tero-englutu-vin!! Kaj tio ankorau ne estis chio, char parton de insultaj vortoj shi englutis kune kun gumshnuro. |
Ãëàâà äâåíàäöàòàÿ Ãåíà è ×åáóðàøêà áåãàëè ïî ðàçíûì øêîëàì è ñïðàøèâàëè ó ñòîðîæåé, íåò ëè ó íèõ íà ïðèìåòå êðóãëûõ äâîå÷íèêîâ è äðà÷óíîâ. Ñòîðîæà áûëè ëþäè ñòåïåííûå. Îíè áîëüøå ëþáèëè ãîâîðèòü ïðî îòëè÷íèêîâ è âîñïèòàííûõ ìàëü÷èêîâ, ÷åì ïðî äâîå÷íèêîâ è áåçîáðàçíèêîâ. Îáùàÿ êàðòèíà, íàðèñîâàííàÿ èìè, áûëà òàêîâà: âñå ìàëü÷èêè, ïðèõîäèâøèå â øêîëû, ó÷èëèñü çàìå÷àòåëüíî, áûëè âåæëèâûìè, âñåãäà çäîðîâàëèñü, êàæäûé äåíü ìûëè ðóêè, à íåêîòîðûå äàæå øåþ. Âñòðå÷àëèñü, êîíå÷íî, è áåçîáðàçíèêè. Íî ÷òî ýòî áûëè çà áåçîáðàçíèêè! Îäíî ðàçáèòîå îêíî â íåäåëþ è âñåãî ëèøü äâå äâîéêè â òàáåëå. Íàêîíåö êðîêîäèëó ïîâåçëî. Îí óçíàë, ÷òî â îäíîé øêîëå ó÷èòñÿ ïðîñòî ïðåâîñõîäíûé ìàëü÷èê. Âî-ïåðâûõ, ïîëíûé îáîëòóñ, âî-âòîðûõ, ñòðàøíûé äðà÷óí, à â-òðåòüèõ, øåñòü äâîåê â ìåñÿö! Ýòî áûëî êàê ðàç òî, ÷òî íàäî. Ãåíà çàïèñàë åãî èìÿ è àäðåñ íà îòäåëüíîé áóìàæêå. Ïîñëå ýòîãî îí, äîâîëüíûé, ïîø¸ë äîìîé. ×åáóðàøêå ïîâåçëî ìåíüøå. Îí òîæå íàø¸ë òàêîãî ìàëü÷èêà, êàêîãî íóæíî. Íå ìàëü÷èê, à êëàä. Âòîðîãîäíèê. Çàäèðà. Ïðîãóëüùèê. Èç îòëè÷íîé ñåìüè è âîñåìü äâîåê â ìåñÿö. Íî ýòîò ìàëü÷èê íàîòðåç îòêàçàëñÿ âîäèòüñÿ ñ òåì, ó êîãî áóäåò ìåíüøå äåñÿòè äâîåê. À óæ òàêîãî îòûñêàòü íå÷åãî áûëî è äóìàòü. Ïîýòîìó ×åáóðàøêà, ðàññòðîåííûé, ïîø¸ë äîìîé è ñðàçó ëåã ñïàòü. |
Chapitro dekdua Geno kaj Cheburashko kuradis tra diversaj lernejoj kaj demandadis al gardistoj, chu ili ne konas kompletajn dupoentulojn kaj batemulojn. Gardistoj estis homoj respektindaj. Ili pli shatis paroli pri kvinpoentuloj kaj edukitaj knaboj, ol pri dupoentuloj kaj huliganoj. Ghenerala bildo, kiun tiuj priskribis, estis tia: chiuj knaboj, vizitantaj la lernejojn, lernis bonege, estis ghentilaj, chiam salutis, chiutage lavis manojn, kaj kelkaj - ech kolon. Certe, estis ankau huliganoj. Sed kiaj huliganoj tio estis! Nur unu frakasita fenestro dum semajno kaj nur du duojn en nottabelo. Fine al krokodilo bonshancis. Li eksciis, ke en unu lernejo lernas simple superba knabo. Unue, kompleta kreteno, due, terura batemulo, kaj trie, li havis ses duojn dum monato! Tio estis ghuste tio, kio estis bezonata. Geno skribis lian nomon kaj adreson sur aparta papereto. Post tio li, kontenta, ekiris hejmen. Al Cheburashko bonshancis malpli. Ankau li trovis tian knabon, kia estis bezonata. Ne knabo, sed trezoro. Li restis du jarojn en sama klaso. Ofendemulo. Ofte preterlasas lecionojn. Devenas el bonega familio kaj havas ok duojn dum monato. Sed tiu knabo katergorie rifuzis amikighi kun tiu, kiu havas malpli ol dek duojn. Sed trovi knabon kun dek duoj ech ne estis imageble. Tial Cheburashko, malghojigita, ekiris hejmen kaj tuj kushighis dormi. |
Ãëàâà òðèíàäöàòàÿ Íà äðóãîé äåíü ÷óìàçûé ìàëûø, äëÿ êîòîðîãî ïîäáèðàëè äâîå÷íèêîâ, ïîÿâèëñÿ ñíîâà. - Íó ÷òî, íàøëè? - ñïðîñèë îí ó Ãàëè, êàê âñåãäà çàáûâ ïîçäîðîâàòüñÿ. - Íàøëè, - îòâåòèëà Ãàëÿ. - Êàæåòñÿ, ïîäõîäÿùèé ïàðåíü. - Âî-ïåðâûõ, îí íàñòîÿùèé ïðîãóëüùèê, - ñêàçàë êðîêîäèë. - Ýòî õîðîøî! - Âî-âòîðûõ, ñòðàøíûé äðà÷óí. - Ïðåêðàñíî! - Â-òðåòüèõ, øåñòü äâîåê â ìåñÿö, è ê òîìó æå óæàñíûé ãðÿçíóëÿ. - Äâîåê ìàëîâàòî, - ïîäâ¸ë èòîã ïîñåòèòåëü. -À â îñòàëüíîì ïîäõîäÿùå. Ãäå îí ó÷èòñÿ? -  ïÿòîé øêîëå, - îòâåòèë Ãåíà. -  ïÿòîé? - ñ óäèâëåíèåì ïðîòÿíóë ìàëûø. -À êàê æå åãî çîâóò? - Çîâóò åãî Äèìà, - ñêàçàë êðîêîäèë, ïîñìîòðåâ áóìàæêó. - Ïîëíûé îáîëòóñ. Òî, ÷òî íàäî! - "Òî, ÷òî íàäî! Òî, ÷òî íàäî!" - ðàññòðîèëñÿ ìàëûø. - Ñîâñåì íå òî, ÷òî íàäî. Ýòî æå ÿ ñàì! Íàñòðîåíèå ó íåãî ñðàçó èñïîðòèëîñü. - À âû íè÷åãî íå íàøëè? - ñïðîñèë îí ×åáóðàøêó. - Íàø¸ë, - îòâåòèë òîò, - ñ âîñåìüþ äâîéêàìè. Òîëüêî îí íå õî÷åò ñ òîáîé äðóæèòü, ðàç ó òåáÿ øåñòü. Åìó äåñÿòèäâîå÷íèêà ïîäàâàé! Åñëè áû òû äåñÿòü ïîëó÷èë, âû áû ïîëàäèëè. - Íåò, - ñêàçàë ìàëûø. - Äåñÿòü - ýòî óæ ñëèøêîì. Ëåã÷å ïîëó÷èòü ÷åòûðå. - Îí ìåäëåííî íàïðàâèëñÿ ê âûõîäó. - Çàãëÿäûâàé, - âñëåä åìó êðèêíóë êðîêîäèë, - ìîæåò áûòü, ÷òî-íèáóäü ïîäáåðåì! Ëàäíî! - ñêàçàë ìàëü÷èøêà è ñêðûëñÿ çà äâåðüþ. |
Chapitro dektria En sekvanta tago la malpura etulo, por kiu oni serchis dupoentulojn, aperis ree. - Nu kiel, chu vi trovis? - demandis li al Galja, kiel chiam forgesinte saluti. - Trovis, - respondis Galja. - Shajne, konvenan bubon. - Unue, li shategas preterlasi lecionojn, - diris krokodilo. - Tio estas bona! - Due, li estas terura batemulo. - Bonege! - Trie, li havas ses duojn dum monato, kaj krome estas tre malpurema. - Tro malmulte da duoj, - resumis vizitanto. - Sed en cetero konvenas. Kie li lernas? - En kvina lernejo, - respondis Geno. - En kvina? - mire demandis etulo. - Sed kia estas lia nomo? - Lia nomo estas Dimo, - diris krokodilo, rigardinte papereton. - Kompleta kreteno. Tio, kion ni bezonas! - "Tio, kion ni bezonas! Tio, kion ni bezonas!" - malghojighis knabo. - Tute ne tio, kion ni bezonas. Tio ja estas mi mem! - Lia humoro tuj malbonighis. - Kaj chu vi nenion trovis - demandis li Cheburashkon. - Trovis, - respondis tiu, - knabon kun ok duoj. Tamen li ne volas kun vi amikighi, char vi havas nur ses. Li bezonas amikon kun dek duoj! Se vi ricevus dek duojn, vi konvenus unu por alia. - Ne, - diris etulo. - Dek duoj - tio jam estas tro multe. Pli facile estas ricevi kvar duojn. - Li malrapide direktis sin al eliro. - Vizitu ankorau, - postsekven al li ekkriis krokodilo, - povas esti, ni ion trovos por vi! - Bone! - diris knabo kaj malaperis malantau la pordo. |
Ãëàâà
÷åòûðíàäöàòàÿ Ïðîøåë ÷àñ. Ïîòîì åù¸ ïîë÷àñà. Íèêàêèõ ïîñåòèòåëåé íå áûëî. Íî âäðóã îêíî ðàñêðûëîñü, è â êîìíàòó ïðîñóíóëàñü êàêàÿ-òî ñòðàííàÿ ãîëîâà ñ êîðîòêèìè ðîæêàìè è äëèííûìè ïîäâèæíûìè óøàìè. - Ïðèâåò! - ñêàçàëà ãîëîâà. - Êàæåòñÿ, ÿ íå îøèáëàñü. - Ïðèâåò! - îòâåòèëè íàøè äðóçüÿ. Îíè ñðàçó ïîíÿëè, êòî ê íèì ïîæàëîâàë. Òàêàÿ äëèííàÿ øåÿ ìîãëà ïðèíàäëåæàòü òîëüêî îäíîìó çâåðþ - æèðàôå. - Ìåíÿ çîâóò Àíþòà, - ñêàçàëà ãîñòüÿ. - Ìíå õîòåëîñü áû çàâåñòè äðóçåé. Îíà ïîíþõàëà öâåòû, ñòîÿâøèå íà îêíå, è ïðîäîëæàëà: - Âàñ âñåõ, íàâåðíîå, î÷åíü èíòåðåñóåò âîïðîñ: à ïî÷åìó ó òàêîé ìèëîé è ñèìïàòè÷íîé æèðàôû, êàê ÿ, ñîâñåì íåò òîâàðèùåé? Íå òàê ëè? Ãåíå, Ãàëå è ×åáóðàøêå ïðèøëîñü ñîãëàñèòüñÿ, ÷òî ýòî äåéñòâèòåëüíî òàê. - Òîãäà ÿ âàì îáúÿñíþ. Âñ¸ äåëî â òîì, ÷òî ÿ î÷åíü âûñîêàÿ. ×òîáû ñî ìíîé áåñåäîâàòü, íàäî îáÿçàòåëüíî çàäèðàòü ãîëîâó ââåðõ. - Æèðàôà ïîòÿíóëàñü è âíèìàòåëüíî ïîñìîòðåëà íà ñåáÿ â çåðêàëî. - À êîãäà âû èä¸òå ïî óëèöå, çàäðàâ ãîëîâó ââåðõ, âû íåïðåìåííî ïðîâàëèòåñü â êàêóþ-íèáóäü ÿìó èëè êàíàâó!.. Òàê âñå ìîè çíàêîìûå è ïîðàñòåðÿëèñü ïî ðàçíûì óëèöàì, è ÿ íå çíàþ, ãäå èõ òåïåðü èñêàòü! Íå ïðàâäà ëè, ïå÷àëüíàÿ èñòîðèÿ? Ãåíå, Ãàëå è ×åáóðàøêå ñíîâà ïðèøëîñü ñîãëàñèòüñÿ, ÷òî ýòà èñòîðèÿ î÷åíü ïå÷àëüíàÿ. Æèðàôà ãîâîðèëà äîëãî. Çà ñåáÿ è çà âñåõ îñòàëüíûõ. Íî, íåñìîòðÿ íà òî ÷òî îíà ãîâîðèëà î÷åíü äîëãî, îíà íå ñêàçàëà íè÷åãî òîëêîâîãî. Ýòî îñîáåííîñòü, ÷ðåçâû÷àéíî ðåäêàÿ â íàøå âðåìÿ. Âî âñÿêîì ñëó÷àå, ñðåäè æèðàô. Íàêîíåö ïîñëå äîëãèõ ðàçãîâîðîâ Ãåíå âñ¸-òàêè óäàëîñü ñïðîâàäèòü ãîñòüþ. È êîãäà îíà óøëà, âñå ñ îáëåã÷åíèåì âçäîõíóëè. - Íó ÷òî æ, - ñêàçàëà Ãàëÿ, - ïîðà è ïî äîìàì. Íàäî æå õîòü íåìíîãî îòäîõíóòü. |
Chapitro dekkvara Pasis horo. Poste ankorau duonhoro. Estis neniuj vizitantoj. Sed jen fenestro malfermighis, kaj en chambron penetris ia stranga kapo kun mallongaj kornetoj kaj longaj movighemaj oreloj. - Saluton! - diris kapo. - Shajne, mi ne eraris. - Saluton! - respondis niaj amikoj. Ili tuj komprenis, kiu venis al ili. Tia longa kolo povis aparteni nur al unu besto - ghirafo. - Mia nomo estas Anjuta, - diris gastino. - Mi volus ekhavi amikojn. Shi ekflaris florojn, starantajn sur fenestrobreto, kaj daurigis: - Vershajne, chiujn vin interesas demando: kial tia aminda kaj simpatia ghirafino, kiel mi, tute ne havas kamaradojn? Chu ne? Geno, Galja kaj Cheburashko devis konsenti, ke efektive estas tiel. - Tiam mi al vi klarigos. Tuta afero estas en tio, ke mi estas tre alta. Por konversacii kun mi, nepre necesas turni vizaghon supren. - Ghirafino etendis kapon kaj atente ekrigardis sin en spegulo. - Sed kiam vi iras lau strato, turninte vizaghon supren, vi nepre falos en iun kavon au truon!.. Tiel chiuj miaj konatuloj disperdighis en diversaj stratoj, kaj mi ne scias, kie nun serchi ilin! Malgaja historio, chu ne? Geno, Galja kaj Cheburashko ree devis konsenti, ke tiu historio estas tre malgaja. Ghirafino parolis tre longe. Anstatau si kaj anstatau chiuj aliaj. Sed, malgrau ke shi parolis tre longe, shi diris nenion saghan. Tia kapablo estas sufiche malofta en nia tempo. Chiuokaze, inter ghirafoj. Fine post longa parolado Gena ekpovis adiauigi la gastinon. Kaj kiam shi foriris, chiuj faciligite suspiris. - Nu kio do, - diris Galja, - estas tempo por disiri al hejmoj. Ja necesas almenau iomete ripozi. |
Ãëàâà ïÿòíàäöàòàÿ Íî êðîêîäèëó îòäîõíóòü òàê è íå óäàëîñü. Êàê òîëüêî îí óë¸ãñÿ ñïàòü, â äâåðü òèõîíå÷êî ïîñòó÷àëè. Ãåíà îòêðûë, è íà ïîðîãå ïîÿâèëàñü ìàëåíüêàÿ îáåçüÿíêà â ñèðåíåâîé øàïî÷êå è â êðàñíîì ñïîðòèâíîì êîñòþìå. - Çäðàâñòâóéòå, - ñêàçàë åé êðîêîäèë. - Ïðîõîäèòå. Îáåçüÿíêà ìîë÷à ïðîøëà è óñåëàñü íà ñòóë äëÿ ïîñåòèòåëåé. - Âàì, íàâåðíîå, íóæíû äðóçüÿ? - îáðàòèëñÿ ê íåé Ãåíà. - Íå òàê ëè? "Òàê, òàê", - çàêèâàëà ãîñòüÿ, íå ðàñêðûâàÿ ðòà. Êàçàëîñü, ÷òî âåñü ðîò ó íå¸ çàáèò êàøåé èëè òåííèñíûìè ìÿ÷èêàìè. Îíà íå ïðîèçíåñëà íè ñëîâà è òîëüêî â çíàê ñîãëàñèÿ èçðåäêà êèâàëà ãîëîâîé. Ãåíà íà ñåêóíäó çàäóìàëñÿ, à ïîòîì ñïðîñèë íàïðÿìèê: - Âû, íàâåðíîå, íå óìååòå ðàçãîâàðèâàòü? Êàê áû òåïåðü îáåçüÿíêà íè îòâåòèëà, âûøëî áû îäíî è òî æå. Åñëè áû îíà, íàïðèìåð, êèâíóëà ãîëîâîé: "Äà", òî ïîëó÷èëîñü áû: "Äà, ÿ íå óìåþ ðàçãîâàðèâàòü". À åñëè áû îíà îòðèöàòåëüíî ïîêà÷àëà ãîëîâîé: "Íåò", òî âñ¸ ðàâíî âûøëî áû òàê: "Íåò, ÿ íå óìåþ ðàçãîâàðèâàòü". Ïîýòîìó ïðèøëîñü åé îòêðûòü ðîò è âûëîæèòü èç íåãî âñ¸ òî, ÷òî ìåøàëî åé ãîâîðèòü: ãàå÷êè, âèíòèêè. êîðîáî÷êè èç-ïîä ãóòàëèíà, êëþ÷èêè, ïóãîâèöû, ëàñòèêè è ïðî÷èå íóæíûå è èíòåðåñíûå ïðåäìåòû. - ß óìåþ ðàçãîâàðèâàòü, - íàêîíåö çàÿâèëà îíà è ñòàëà ñíîâà óêëàäûâàòü âåùè çà ùåêó. - Îäíó ìèíóòî÷êó, - îñòàíîâèë å¸ êðîêîäèë, - ñêàæèòå óæ çàîäíî: êàê âàñ çîâóò è ãäå âû ðàáîòàåòå? - Ìàðèÿ Ôðàíöåâíà, - íàçâàëàñü îáåçüÿíêà. - ß âûñòóïàþ â öèðêå ñ ó÷¸íûì äðåññèðîâùèêîì. Ïîñëå ýòîãî îíà áûñòðî çàïèõíóëà âñå ñâîè öåííîñòè îáðàòíî. Âèäíî, å¸ î÷åíü áåñïîêîèëî, ÷òî îíè ëåæàò íà ÷óæîì, ñîâåðøåííî íåçíàêîìîì ñòîëå. - Íó à êàêîé äðóã âàì íóæåí? - ïðîäîëæàë ðàññïðîñû Ãåíà. Îáåçüÿíêà íåìíîãî ïîäóìàëà è îïÿòü ïîòÿíóëàñü, ÷òîáû âûòàùèòü âñ¸ òî, ÷òî ìåøàëî åé ãîâîðèòü. - Ïîäîæäèòå, - îñòàíîâèë å¸ Ãåíà. - Âàì, íàâåðíîå, íóæåí òîâàðèù, ñ êîòîðûì ñîâñåì áû íå ïðèøëîñü ðàçãîâàðèâàòü? Ïðàâèëüíî? "Ïðàâèëüíî, - êèâíóëà ãîëîâîé ïîñåòèòåëüíèöà ñî ñòðàííûì èìåíåì - Ìàðèÿ Ôðàíöåâíà. - Ïðàâèëüíî, ïðàâèëüíî, ïðàâèëüíî!" - Íó ÷òî æ, - çàêîí÷èë êðîêîäèë, - òîãäà çàéäèòå ê íàì ÷åðåç íåäåëüêó. Ïîñëå òîãî, êàê îáåçüÿíêà óøëà, Ãåíà âûøåë âñëåä çà íåé è íàïèñàë ó âõîäà íà áóìàæêå: ÄÎÌ ÄÐÓÆÁÛ ÇÀÊÐÛÒ ÍÀ ÓÆÈÍ. Ïîòîì îí ïîäóìàë íåìíîãî è äîáàâèë: È ÄÎ ÓÒÐÀ. Îäíàêî Ãåíó æäàëè íîâûå íåîæèäàííîñòè. Êîãäà îáåçüÿíêà óêëàäûâàëà çà ùåêó âñå ñâîè öåííûå ïðåäìåòû, îíà ñëó÷àéíî çàïèõíóëà òóäà æå ìàëåíüêèé êðîêîäèëîâñêèé áóäèëüíèê. Ïîýòîìó óòðîì êðîêîäèë Ãåíà çäîðîâî ïðîñïàë íà ðàáîòó è èìåë èç-çà ýòîãî êðóïíûé ðàçãîâîð ñ äèðåêòîðîì. À ó îáåçüÿíêè, êîãäà îíà óøëà îò êðîêîäèëà, âñ¸ âðåìÿ ÷òî-òî òèêàëî â óøàõ. È ýòî å¸ ñèëüíî áåñïîêîèëî. À ðàíî-ðàíî óòðîì, â øåñòü ÷àñîâ, ó íå¸ òàê ãðîìêî çàçâåíåëî â ãîëîâå, ÷òî áåäíàÿ îáåçüÿíêà ïðÿìî ñ ïîñòåëè áåãîì ïîì÷àëàñü â êàáèíåò äîêòîðà Èâàíîâà. Äîêòîð Èâàíîâ âíèìàòåëüíî ïðîñëóøàë å¸ ÷åðåç ñëóõîâóþ òðóáêó, à ïîòîì çàÿâèë: - Îäíî èç äâóõ: èëè ó âàñ íåðâíûé òèê, èëè íåèçâåñòíàÿ íàóêå áîëåçíü!  îáîèõ ñëó÷àÿõ õîðîøî ïîìîãàåò êàñòîðêà. (Îí áûë î÷åíü ñòàðîìîäíûì, ýòîò äîêòîð, è íå ïðèçíàâàë íèêàêèõ íîâûõ ëåêàðñòâ.) Ñêàæèòå, - ñíîâà ñïðîñèë îí ó îáåçüÿíêè, - ó âàñ, íàâåðíîå, ýòî íå â ïåðâûé ðàç? Êàê áû îáåçüÿíêà íè çàêèâàëà â îòâåò: "Äà" èëè "Íåò", âñ¸ ðàâíî ïîëó÷èëîñü áû, ÷òî íå â ïåðâûé. Ïîýòîìó åé íè÷åãî íå îñòàâàëîñü äåëàòü, êàê âûëîæèòü èç-çà ù¸ê âñå ñâîè ñîêðîâèùà. Òóò-òî äîêòîðó âñ¸ ñòàëî ÿñíî. -  ñëåäóþùèé ðàç, - ñêàçàë îí, - åñëè â âàñ íà÷íåòñÿ ìóçûêà, ïðîâåðüòå ñíà÷àëà, ìîæåò áûòü, âû çàïèõíóëè çà ùåêó ðàäèîïðè¸ìíèê èëè æå ãëàâíûå ãîðîäñêèå ÷àñû. Íà ýòîì îíè ðàññòàëèñü. |
Chapitro dekkvina Tamen krokodilo ne sukcesis ripozi. Apenau li kushighis dormi, iu mallaute frapis kontrau la pordon.Geno malfermis, kaj sur la sojlo aperis malgranda simieto en viola chapeto kaj en rugha sporta kostumo. - Saluton, - diris al shi krokodilo. - Eniru. Simieto silente eniris kaj sidighis sur seghon por vizitantoj. - Supozeble, vi bezonas amikojn? - diris al shi Geno. - Chu ne? "Jes, jes", - ekkapjesis gastino, ne malfermante bushon. Shajnis, ke tuta shia busho estis plenshtopita per kacho au tenis-pilketoj. Shi ne diris ech unu vorton kaj nur malofte konsente balancis kapon. Gena por sekundo enpensighis, kaj poste demandis rekte: - Vershajne, vi ne scipovas paroli? Nun, kiel ajn simieto respondus, rezultus same. Se, ekzemple, shi kapjesus, do rezultus: "Jes, mi ne scipovas paroli". Sed se shi kapneus, do rezultus: "Ne, mi ne scipovas paroli". Tial shi estis devigita malfermi bushon kaj elpreni el ghi chion, kio malhelpis al shi paroli: shraubojn, shraubingojn, skatoletojn de vakso, shlosiletojn, butonojn, vish-gumetojn kaj aliajn necesajn kaj interesajn ajhojn. - Mi scipovas, - fine deklaris shi kaj komencii ree meti la ajhojn malantau sian vangon. - Unu momenton, - haltigis shin krokodilo, - diru jam: kia estas via nomo kaj kie vi laboras? - Mia nomo estas Marija Francevna, - prezentis sin simieto. - Mi aktoras en cirko kun instruita dresisto. Post tio shi rapide ree enbushigis chiujn siajn trezorajhojn. Videble, shin tre maltrankviligis, ke ili kushas sur fremda, tute nekonata tablo. - Nu, kaj kian amikon vi bezonas? - daurigis demandadon Geno. Simieto iom pensis kaj ree intencis elbushigi chion, kio malhelpis al shi paroli. - Atendu, - haltigis shin Geno. - Vershajne, vi bezonas amikon, kun kiu vi tute ne devus interparoli? Chu ne? "Jes", - kapjesis vizitantino kun stranga nomo Marija Francevna. - "Jes, jes, jes". - Nu kio do, - konkludis krokodilo, - tiam venu al ni post semajno. Post kiam simieto foriris, Geno eliris postsekven al shi kaj skribis sur papereto apud enirejo: DOMO DE AMIKECO ESTAS FERMITA POR VESPERMANGHO. Poste li iom pensis kaj aldonis: KAJ GHIS VESPERO. Tamen Genon atendis novaj neatenditajhoj. Kiam simieto enbushigis chiujn siajn valorajhojn, shi hazarde shovis tien ankau malgrandan vekhorloghon de krokodilo. Tial krokodilo Geno ege preterdormis anstatau iri al laboro kaj havis pro tio malagrablan diskuton kun direktoro. Kaj al simieto, kiam shi foriris de krokodilo, chiam io tiktakis en oreloj. Kaj tio shin tre maltrankiviligis. Kaj frue-frue matene, je sesa horo, en shia kapo io tiel laute eksonoris, ke kompatinda simieto rekte el lito kure ekrapidis al kabineto de doktoro Ivanov. Doktoro Ivanov atente auskultis shin tra stetoskopo kaj post tio deklaris: - Eblas unu okazo el du: au vi havas nervan tikon au vi havas malsanon nekonatan al scienco! En ambau okazoj bone helpas kastora oleo.(Tiu doktoro estis tre malnovmova kaj ne agnoskis ajnajn novajn kuracajhojn) Bonvolu diri, - ree demandis li al simieto, - vershajne, vi havas tion jam ne unuafoje? - Kiel ajn simieto kapmovus - chu "jes" au "ne", tutegale rezultus respondo, ke jam ne unuafoje. Tial al shi restis fari nenion alian krom elbushigi chiujn siajn trezorojn. Kaj tiam al doktoro chio ighis klara. - En sekva fojo, - diris li, - se en vi komencighos muziko, kontrolu komence, eble vi enbushigis radioricevilon au chefan urban horloghon. Kaj tiam ili disighis. |