Ñåðãåé Åñåíèí
ÊËÅÍ ÒÛ ÌÎÉ
ÎÏÀÂØÈÉ
Êëåí òû ìîé îïàâøèé, êëåí
çàëåäåíåëûé,
×òî ñòîèøü íàãíóâøèñü ïîä ìåòåëüþ
áåëîé?
Èëè ÷òî óâèäåë? Èëè ÷òî óñëûøàë?
Ñëîâíî çà äåðåâíþ ïîãóëÿòü òû
âûøåë.
È, êàê ïüÿíûé ñòîðîæ, âûéäÿ íà
äîðîãó,
Óòîíóë â ñóãðîáå, ïðèìîðîçèë íîãó.
Àõ, è ñàì ÿ íûí÷å ÷òîé-òî ñòàë
íåñòîéêèé,
Íå äîéäó äî äîìà ñ äðóæåñêîé
ïîïîéêè.
Òàì âîí âñòðåòèë âåðáó, òàì ñîñíó
ïðèìåòèë,
Ðàñïåâàë èì ïåñíè ïîä ìåòåëü î ëåòå.
Ñàì ñåáå êàçàëñÿ ÿ òàêèì æå êëåíîì,
Òîëüêî íå îïàâøèì, à âîâñþ çåëåíûì.
È, óòðàòèâ ñêðîìíîñòü, îäóðåâøè â
äîñêó,
Êàê æåíó ÷óæóþ, îáíèìàë áåðåçêó.
HO
ACER' TREMANTA
tradukis
Hilda Dresen
Ho acer' tremanta, ho acero nuda,
kial staras kline vi en vento kruda?
Chu vi ion audis, chu vi ion vidis,
chu animdeziro vin chi tien gvidis?
Kaj vi stumble venis, kvazau ebriulo -
dronis en la negho, rigidighis kruro.
Ah, pli firmpieda ankau mi ne estas -
nokte hejmenire sur la vojo restas.
Pinon mi ekvidis kaj salikon trovis,
pri somer' ekkantis, dum neghvento blovis.
Shajnis, ke mi estas mem acer' vojranda -
nur ne senfolia, sed kun pomp' verdanta.
Kaj edzino fremda shajnis la betulo,
ghin mi chirkauprenis kvazau frenezulo.
ÏÈÑÜÌÎ ÌÀÒÅÐÈ
Òû æèâà åùå, ìîÿ ñòàðóøêà?
Æèâ è ÿ. Ïðèâåò òåáå, ïðèâåò!
Ïóñòü ñòðóèòñÿ íàä òâîåé èçáóøêîé
Òîò âå÷åðíèé íåñêàçàííûé ñâåò.
Ïèøóò ìíå, ÷òî òû, òàÿ òðåâîãó,
Çàãðóñòèëà øèáêî îáî ìíå,
×òî òû ÷àñòî õîäèøü íà äîðîãó
 ñòàðîìîäíîì âåòõîì øóøóíå.
ß ïî-ïðåæíåìó òàêîé æå íåæíûé
È ìå÷òàþ òîëüêî ëèøü î òîì,
×òîá ñêîðåå îò òîñêè ìÿòåæíîé
Âîðîòèòüñÿ â íèçåíüêèé íàø äîì.
ß âåðíóñü, êîãäà ðàñêèíåò âåòâè
Ïî-âåñåííåìó íàø áåëûé ñàä.
Òîëüêî òû ìåíÿ óæ íà ðàññâåòå
Íå áóäè, êàê âîñåìü ëåò íàçàä.
Íå áóäè òîãî, ÷òî îòìå÷òàëîñü,
Íå âîëíóé òîãî, ÷òî íå ñáûëîñü,
Ñëèøêîì ðàííþþ óòðàòó è óñòàëîñòü
Èñïûòàòü ìíå â æèçíè ïðèâåëîñü.
È ìîëèòüñÿ íå ó÷è ìåíÿ. Íå íàäî!
Ê ñòàðîìó âîçâðàòà áîëüøå íåò.
Òû îäíà ìíå ïîìîùü è îòðàäà,
Òû îäíà ìíå íåñêàçàííûé ñâåò.
Òàê çàáóäü æå ïðî ñâîþ òðåâîãó,
Íå ãðóñòè òàê øèáêî îáî ìíå.
Íå õîäè òàê ÷àñòî íà äîðîãó
 ñòàðîìîäíîì âåòõîì øóøóíå.
LETERO AL LA PATRINO
tradukis
Hilda Dresen
Chu bonfartas vi, patrino kara?
Vivas mi. Saluton, patrinet'!
Super via kabanet' kampara
Brulu lum' vespera en kviet'.
Oni skribas, ke vi maltrankvilas,
Ke pri mi sopiras via kor',
Ke vi en paltet' malnova iras
Sur la vojon en vespera hor'.
Kaj al vi en la krepusko blua
Jena bildo prezentadas sin -
Kvazau iu en drinkejo brua
Per tranchilo finna vundis min.
Ho, vi trankvilighu, mia bona!
Estas nur deliro via tim'.
Ja ne estas tia mi fripono,
Ke mi mortu ne vidinte vin.
Mi ja restis same amoplena,
Revas nur pri tio en sekret',
Ke reveni igu la chagreno
Baldau min al nia kabanet'.
Mi revenos, kiam en ghardeno
Blanke arboj floros en printemp'.
Sed ne veku min en frumateno
Kiel iam dum autuna temp'.
Vi ne veku miajn disrevighojn,
Lasu chion, kio pasis for, -
En tro juna agho chian malfelichon
Devas sperti mia laca kor'.
Ankau preghi ne instruu min. Ja vane!
Al malnov' ne rekondukos voj'.
Vi nur helpos min per via amo,
Vi nur estas mia sola ghoj'.
Do forgesu vian maltrankvilon,
Tro ne suferadu via kor'.
En paltet' malnova vi ne iru
Sur la vojon en vespera hor'.