En unu fora, stranga lando vivis malricha, malklera popolo.
Foje unu homo el
tiu popolo ekvidis en malproksimo helbluan monton - altan,
radiantan, luman!
Li komencis montradi ghin al aliaj kaj tre penis helpi al chiuj
ekvidi
ghin - ja ghi estis tiel alta kaj belega! Sed ili vidis nenion.
Kaj la
homon, ekvidintan la misteran helbluan monton, oni mortigis, char
la homoj
ne vidis la monton kaj akuzis lin pri mensogo.
Sed foje, post multaj jaroj, tiu, kiu mortigis la unuan homon,
subite
ekvidis: rekte antau liaj okuloj radias la alta helblua monto!
"Chu ghi ne
estas songho?" - ekpensis la homo. - "Do, tiu, kiun ni
mortigis, estis
prava?" Kaj li diris tion al aliaj homoj, kaj ili mortigis
ankau lin, char
neniu krom li vidis la monton.
Kaj poste, iom post iom, pli kaj pli multaj homoj komencis vidi
la helbluan
monton, kaj chiuj ili estis mortigataj...
...Pasadis jaroj. Multe da malfelichoj, militoj kaj katastrofoj
travivis tiu
mizera, blinda popolo. Kaj per okuloj, lavitaj de suferoj kaj
amara sperto,
chiuj homoj de tiu fora, malklera lando ekpovis, finfine, vidi la
misteran
legendan Helbluan Monton, kiu antaue estis videbla nur por
unuopuloj - la
plej indaj, plej evoluintaj kaj kuraghaj homoj... Ties misio
estis - helpi
al aliaj malblindighi, malfermi la okulojn, konduki la homojn
alten, al la
Lumo. Kaj nun chiuj homoj de tiu lando tiel klare vidis la
helbluan
miraklon, ke shajnis nekredeble - kiel ili povis vidi nenion
antaue?..
Nun la homoj ne povis kompreni, kiel ili povis, de jaro al jaro,
mortigadi
plej bonajn homojn de la lando - tiujn, kies okuloj estis plej
vidpovaj kaj
animoj plej puraj, kiuj ekvidis unuaj la belegan altajhon.
Malgrau ke al ili
minacis pereo - tiuj abnegaciaj homoj penadis doni la lumon kaj
ghojon al
aliaj, helpi al aliaj sur ilia vojo, ech oferante por tio sian
vivon. Kaj
nun ili ne vivas... Sed kompense chiuj ekvidis la Monton!
Nur unu maljunulo, kun lacaj kaj malfortaj okuloj, ne vidis la
belegan
Helbluan Monton. Kaj li mallaute diris: "Sed mi neniel povas
ekvidi ghin..."
Kaj chiuj ekkriis: "Ni mortigu la maljunulon! Li ne vidas
tion, kion vidas
ni chiuj!" (05.03.99)