...Pro la sinkonserva instinkto estas nature ke la homo
timas la morton kiel
la finon de sia vivo. La travivado de la vivo, egale en kiu
formo, estas
plej profunda bezono de la homo, kaj tial la senmorteco nature
estas ghia
plej granda deziro. Ghuste tial estas grava tasko por la scienco
labori pri
la problemo de la morto por esplori chu ghi estas fino au
transformigho.
Multege da timo kaj funebro estus evitebla se montrighus ke la
morto ne
estas definitiva fino, sed naskigho al alia formo de vivo.
...Reenkarnigho antaukondichas ke entute oni transvivas "la
morton". Dum la
lastaj jaroj publikighis sufiche granda materialo pri
proksimmortaj
travivajhoj, kiujn havis homoj kiuj ekzemple pro akcidento estis
klinike
mortintaj dum malmultaj minutoj. Chirkau 40 procentoj de la
revivigitoj
rakontas tre akorde ke ili spertis sin mem ekster sia propra
korpo kaj povis
vidi kio okazis dum la proceso de revivigo. Ili ankau spertis
esti en
sublima spirita stato, kie ili renkontis jam mortintajn
familianojn kaj
amikojn. Elisabeth Kubler Ross, Raymond Moody kaj Michael Sabom
estis tie
vojrompaj esploristoj. La decida kriterio por tio ke ne temas pri
halucinoj
sed pri realaj travivajhoj, estas tio ke la revivigitoj povas
rakonti pri
okazoj en la operaciejo kiujn ili ne povis ekscii alimaniere.
Ian Stevenson en sia libro "Twenty cases suggestive of
reincarnation" (Dudek
kazoj indikantaj reenkarnighon) raportas la rezulton de ampleksaj
esploroj
pri infanoj kiuj spontane rakontis pri siaj antauaj vivoj. Li
ellaboris
precizajn raportojn pri iliaj eldiroj, kaj por kontroli tiujn
eldirojn li
poste vojaghis al tiuj lokoj kie lau propra aserto la unuopa
infano vivis
antaue. Tre granda procentajho de la eldiroj montrighis
ghustaj...
Tiel longe kiel la reenkarnigho ne estos akceptita de la publika
opinio au
la granda plimulto de la tera homaro, tiam absolute perfekta
humana au justa
mondmoralo neniel havas influon... La moderna materiisma
mondbildo ne estas
reala mondbildo. Ghi estas nur aro da analizoj, alivorte scio kiu
ne havas
la plej etan influon al la mondmoralo... Ghuste tiu nescio
nuntempe
kreas la sekvajn esprimojn: "Ne ekzistas justo",
"La vivo estas rezulto de
hazardoj", "Chiu nur por si mem" ktp. Kaj oni
formas sian vivmanieron sur
tiu bazo...
La eklezia kristanismo klopodas kompensi tion per religiaj
dogmoj. En sia
senhelpo ghi kapitulacis kun la esprimo: "La vojoj de Dio
estas
neesploreblaj"... Se la chiopotenca Dio tenas estulojn en
eterna sufero, lia
diagnozo povas esprimighi nur per unu vorto:
"sadismo"...
Kiel menciite la moderna materia scienco povas doni al la homoj
nur
analizojn de substanco au materio, kaj tial ghi neniel povas
solvi la
vivmisteron. Tial la menciita scienco neniel povas formi bazon
por moralo...
Tial estas memkompreneble ke la vivo farighas besta anstatau
homa, farighas
milito anstatau paco.
Post tiu kapitulaco en religio kaj materiismo la nun
komencighanta spirita
scienco estas la sola irebla vojo al la mondpaco. Tie la
reenkarnigho au la
eterna ekzisto de la individuo interpretighas sur neskuebla
logika bazo.
Pere de la kono pri tiu eterna esto oni vidas ke oni mem estas la
unua
origino, kreanto kaj realiganto de sia propra sorto... Nia sorto
povas
ekskluzive esti nur efikoj de kauzoj kiujn ni mem realigis, parte
en la nuna
kaj parte en antauaj teraj vivoj. Ni vidas ke chiuj malagrabloj
estas efikoj
de nia propra neperfekteco...
Faloj kaj eraroj donas spertojn, spertoj kondukas al kosma
klarvido au kosma
inicigho, kiu estas bazo por perfekta humana homo au estulo lau
la bildo de
Dio... Kiam la kosmaj analizoj de la reenkarnigho farighos
evidenta konstato
che la plimulto de la tera homaro, tiam la amo shovos la
ghangalan leghon
for de la aktuala mondmoralo. Kaj tiam harmonio kaj pavo, arto
kaj scienco,
belo kaj ghojo estos la reganta, lumanta ligilo inter chiuj
homoj, nacioj,
rasoj kaj individuoj de la tuta mondo. (18.07.99)