Êîíñòàíòèí
ÑÈÌÎÍÎÂ ÐÎÄÈÍÀ
Êàñàÿñü
òðåõ âåëèêèõ îêåàíîâ,
Îíà ëåæèò, ðàñêèíóâ ãîðîäà,
Ïîêðûòà ñåòêîþ ìåðèäèàíîâ,
Íåïîáåäèìà, øèðîêà, ãîðäà.
Íî â ÷àñ, êîãäà ïîñëåäíÿÿ
ãðàíàòà
Óæå çàíåñåíà â òâîåé ðóêå
È â êðàòêèé ìèã ïðèïîìíèòü
ðàçîì íàäî
Âñå, ÷òî ó íàñ îñòàëîñü âäàëåêå,
Òû âñïîìèíàåøü íå ñòðàíó
áîëüøóþ,
Êàêóþ òû èçúåçäèë è óçíàë,
Òû âñïîìèíàåøü ðîäèíó - òàêóþ,
Êàêîé åå òû â äåòñòâå óâèäàë.
Êëî÷îê çåìëè, ïðèïàâøèé ê òðåì
áåðåçàì,
Äàëåêóþ äîðîãó çà ëåñêîì,
Ðå÷îíêó ñî ñêðèïó÷èì
ïåðåâîçîì,
Ïåñ÷àíûé áåðåã ñ íèçêèì
èâíÿêîì.
Âîò ãäå íàì ïîñ÷àñòëèâèëîñü
ðîäèòüñÿ,
Ãäå íà âñþ æèçíü, äî ñìåðòè, ìû
íàøëè
Òó ãîðñòü çåìëè, êîòîðàÿ
ãîäèòñÿ,
×òîá âèäåòü â íåé ïðèìåòû âñåé
çåìëè.
Äà, ìîæíî âûæèòü â çíîé, â ãðîçó,
â ìîðîçû,
Äà, ìîæíî ãîëîäàòü è õîëîäàòü,
Èäòè íà ñìåðòü... Íî ýòè òðè
áåðåçû
Ïðè æèçíè íèêîìó íåëüçÿ îòäàòü.
1941
|
Konstantin SIMONOV PATRIO
Tushante la tri grandajn
oceanojn,
La urbojn etendinte, kushas ghi,
Per ret' kovrita de meridianoj,
Fiera, nevenkebla, la Patri'.
Sed en la hor', kiam grenado lasta
Levita estas jam en via man',
Kaj devas rememori senprokraste
Vi chion, kio restis en lontan',
Ne tutan rememoras vi Patrion,
El libroj kaj mapar' de chiu spec',
Vi rememoras la hejmlandon - tian,
Kian ekvidis vi dum infanec'.
Al tri betuloj teron premighantan
Kaj malproksiman vojon post arbar',
La rivereton kun pramet' knaranta,
La bordon kun malalta salikar'.
Jen kie ni naskighi havis sorton,
Jen kie tiun teron trovis ni,
Kiu eterne taugas, ghis la morto,
Por vidi signojn de Patri' en ghi.
Elvivi eblas en tempest', en brulo,
Kaj tolereblas frosto kaj malsat',
Ne gravas mort'... Sed tiujn tri betulojn
Neniel rajtas cedi ni, soldat'.
(tradukita en
1981)
|