EL LIBROJ DE AGNI-JOGO (1)

• Kelkaj insektoj kaj reptilioj preferas perei, sed nepre mordi kaj ellasi
  venenon. Tiel same servantoj de mallumo estas pretaj je plej malagrablaj por
  si postsekvoj, nur por krei venenan malbonon.

• Pri premio revas nur blindulo. Homo, progresanta spirite, laboras pro
  ghojo; penso pri premio rekondukus lin al sklaveco. Chiu premiato estas
  sklavo.

• Kiu pensas pri sia modesteco kaj humileco, tiu jam ne estas modesta nek
  humila. Naturaj ecoj ne bezonas afishadon.

• Iu instruisto demandis lernanton: "Kie loghas stulteco?" Tiu respondis:
  "Kiam mi ne scias lecionon, vi frapas mian frunton; evidente, stulteco
  loghas en la cerbo".

• Oni povas pensi per cerbo au per koro. Estis tempo, kiam homoj ne memoris
  pri laboro de koro, sed nun venis epoko de koro, kaj ni devas koncentri
  niajn ekfortojn lau tiu direkto.

• Racieca pensado estas mallaudinda, sed ankau senracia pensado estas
  kondamnita. Sekve, estas iu forto, kiu devas kompletigi agadon de racio.
  Koro devas esti supera jughisto. Nur en ghi loghas justeco, char koro estas
  ponto inter la mondoj.

• Malghojemuloj mem senigas sin je eblecoj. Delonge ili komencis sian
  detruadon. Malkontentemo, kolereco, incitemo baris ilian vojon al ghojo.
  Mallumaj pensoj senigis ilin je fonto de fortoj. Egoismo flustras - ghojo
  ekzistas nur en persona profito. La malghojemuloj estas plej mizeraj
  dupieduloj.

• Homo havas denaskan kapablon koni ghojon. Chio - de foraj mondoj ghis eta
  floro - proponas ghojon por homoj. Chiu ghojo donas novajn fortojn. Kiu
  donis al homoj rajton imagi, ke ili estas malfelichaj? Tiu mensogon elpensis
  malklereco. Sagha heroo ech en horo de persekuto scias, ke vojo al ghojo ne
  estas fermita. Malghojo forgesighas, sed fajreroj de ghojo radias eterne.

• Lernu ne kalkuli tagojn, ne rimarki jarojn, char ili tute ne gravas, kiam
  vi estas en eterna servado. Ni iru kune tien, kie ne ekzistas limoj kaj
  fino.

• Chu eblas, ke per vi komencighus kaj per vi finighus? Chu io finighas?
  Vero batalas kontrau morto, kaj tie, kie skeptikuloj diras - fino, Ni
  diras - komenco!

• Konscio de homo estas loko kie renkontighas chiuj mondoj. Ili proksimighas
  en ondoj de pensoj, songhoj, sentoj. Trezorejo estas konfidita al homo, chu
  li gardos ghin? Kosmo povos frapi pordon de koro, kaj ve al tiu, kiu ne
  akceptos la gaston.

• Necesas helpadi chie kaj en chio. Se oni vidas barojn por helpado en
  malsameco politika, au nacia, au religia, do tiaj baroj ne estas indaj por
  homaro. Helpu al chiu bezonanto. Ne endas rigardi koloron de haroj, dum
  minacas danghero. Ne endas demandi pri kredo, kiam necesas savi de incendio.

• Ne povas ekzisti tutmonda frateco! - krias egoistoj. Ne povas ekzisti
  tutmonda frateco, - diras mallumaj detruantoj. Ne povas ekzisti tutmonda
  frateco, - flustras senvoluloj. Tiel multe da vochoj penas nei bazon de
  vivo.

• Lacighos iam la homaro, tiel lacighos, ke ghi ekkrios por savo, kaj tia
  savo trovighos en Frateco.

• Furiozaj persekutantoj, kien vi pelas? Mem ne sciante, vi pliproksimigas
  persekutaton al luma rifughejo. Tiun antikvan penson eblas ripeti en chiuj
  lingvoj, chiuj epokoj konfirmas tiun veron, tial pli bone esti persekutata,
  ol persekutanta.

• Fortoj, kiuj agas unu kontrau alia, reciproke neniighas. Fortoj, agantaj
  paralele, en la sama direkto, estas sumo de tiuj energioj. Kaj fortoj,
  agantaj en diversaj direktoj, perdas depende de angulo inter ili. Kial homoj
  ne povas kompreni, ke tiu sama baza fizika legho estas ankau baza legho de
  kunlaboro!

• Ni rigardu, kiel venas tiuj, kiuj postulas nur novon. Jen li, kiu ne konas
  harmonion de centroj - chu eblas doni al li la novon? Jen li, senigita je
  entuziasmo - chu eblas doni al la novon? Jen li, ne konanta ghojon - chu
  eblas doni al li novon? Jen li, ne liberigita je koleremo - chu eblas doni
  al li la novon? Jen li, griza pro timo - chu eblas doni al li la novon? Jen
  li, forturninta sin de vero - chu eblas doni al li la novon? Jen li,
  incitita kaj mortinta per koro - chu eblas doni al li la novon? Multaj venos
  kaj demandos: kie do estas la novo? Ni estas pretaj surtreti ghin. Nia racio
  estas preta por neado... La servantoj de mallumo bezonas audi por nei, kaj
  proksimighi por persekuti.

• Ni observu, pro kio oni persekutis plej bonajn homojn de chiuj popoloj.
  Eblas vidi, ke la mensogaj akuzoj estis preskau samaj kaj okulfrapis per sia
  malvershajno. Grandaj agantoj ne lokighas en konscio de amasoj, kaj glavo de
  ekzekutisto estis preta forhaki tro altan kapon.

• Forbruligado de verkoj instigas ilian disvastighon. Timu ne persekuton,
  sed agnoskon.

• Ne tiuj estas dangheraj, kiuj rabie malakceptas veron; ne estas dangheraj
  ankau tiuj, kiuj per malghusta maniero predikas la veron. Sed dangheras
  indiferentuloj, morteculoj, kiuj ne estas tushataj per vorto de vero. La
  insultantoj kaj falsaj predikantoj ne scias, ke ili vekas atenton... Jughu
  mem, kio estas pli utila: chu timema flustrado au megafona insultado.
  Ni turnu nin al historio kaj vidu, ke plej gravaj movadoj naskighis sekve de
  furiozeco de persekutantoj. Se la vero ne ekzistas, do por kio strechi sin
  kriante; sed se la vero estas viva, do la kalumnioj servos kiel predikado.

• Oni ne forgesu, ke persekutado estas plej bona sukceso. Soni povas nur
  strechita kordo.

• Bedaurinde, se iu ne estas atakata. Sekve, lia energio estas tre malforta
  kaj ne elvokas kontrauagon. Nur profanoj povas opinii atakojn malfelicho.

• Ni ne forgesu, ke malamiko per tiu sama malamikeco jam estas ligita al ni.
  En tiu ligo trovighas malforteco de la malamiko. Malamante nin, la malamiko
  katenas sian konscion al ni...

• Kiam ni scias, ke la malamiko estas ligita al ni, ni povas rigardi lin kiel
  mensmalsanan samfamilianon. Tiel komprenu esencon de la malamikoj kaj trovu
  por ili lokon. Ili povas bonege servi kiel piedetoj de via labortablo.

• Estus erare neglekti la mallumajn fortojn. Tre ofte ilia venko estas
  ghuste en tia neglektado. Homoj tre ofte diras - "Ne valoras ech pensi pri
  ili". Tamen endas pensi pri chio ekzistanta. Se homoj prave defendas sin
  kontrau shtelistoj kaj murdistoj, do des pli necesas defendi sin kontrau
  murdistoj de spirito.

• Lumo ne mortigas mallumon. Mallumo, proksimighante al lumo, mem
  disbatighas kaj neniighas. Tre gravas kompreni, ke mallumo mem neniigas sin,
  kiam ghi proksimighas al lumo.

• Komprenu tehhnokration kiel ruzan elpensajhon de mallumuloj. Ili havas
  esperon okupi homan atenton per mehhanikaj solvoj, nur por delogi de spirita
  kreskado. Tamen solvi problemon de vivo oni povas nur plilarghiginte
  konscion.

• La mondo perdis felichon, char felicho estas en spirito. Kiu forturnis sin
  de spirito, devas sperti malfelichon, alie kiel do li revenu.

• Dormo au maldormo, laboro au ripozo - chio egale portas nin al fino de
  vivo. Kiel forshiritaj folioj - diros timuloj. Kiel grajnoj de semado -
  diros saghuloj.

• Kiomfoje vi audos - mi foriris kaj poste revenis. Diru: "Kiom da eblecoj
  perdighis dum via dancado!" Oni foriras pro fiero kaj revenas pro memamo.
  Tia marshado tien kaj reen faros vezikojn sur plandoj, kiuj postulos
  dolorigan trapikon.

• Ne auskultu guruon, kiu prenas monon pro instruado. Vera Instruo ne estas
  achetebla.

• Al granda Sciulo venis lernanto, deziranta miraklojn: "Post mira